Jaren 90

• 1999 Volkskrant, Janny Groen – Joke Smit – Gedreven door een groot onbehagen
• 1999 Het Parool Hanneke de Wit – Joke Smit
• 1997 NRC, Jolande Withuis – Joke Smit: Het onbehagen bij de vrouw, 1967
• 1996 Groene Amsterdammer, Xandra Schutte en Antoine Verbij – Vrouwen voor vrouwen
• 1995 Doorbraak, Ellen de Waard – Monument voor feministe van het eerste uur
• 1992 Opzij Pim van Oostrum – Zijn de wensen van Joke Smit uitgekomen

Jaren 80

1989 De Joke Smit- lezingen met bijdragen van Anja Meulenbelt, Renate Dorrestein, Ariane Amsberg, Hedy d’Ancona, Stephanie de Voogd; Nijgh & van Ditmar, Amsterdam (1989); Lezingen eerder verschenen in Opzij

Toelichting: In 1968 kondigde de oprichting van Man Vrouw Maatschappij (MVM) de tweede feministische golf aan. Om inzicht te krijgen in wat er sindsdien met de vrouwenbeweging is gebeurd, organiseerde Opzij in 1988 een serie Joke Smit- lezingen, die in dit boek integraal zijn gepubliceerd. Kopstukken uit de vrouwenbeweging blikken terug, kijken kritisch naar wat er in die twintig jaar gebeurd is, wat er concreet is bereikt en wat er terecht is gekomen van alle plannen en idealen uit de begintijd.

De lezingen worden voorafgegaan door het artikel van Joke Smit uit 1967: ‘Het onbehagen bij de vrouw’. Achtereenvolgens komen aan het woord: ‘Wat is er met de vrouwenbeweging gebeurd?’ / Anja Meulenbelt; ‘Wat is er met de mannenhaat gebeurd?’/ Renate Dorrestein; ‘Wat is er met de seksuele revolutie gebeurd?’ / Ariane Amsberg; ‘Wat is er met onze greep naar de macht gebeurd?’ / Hedy d’Ancona; ‘Wat is er met de androgyne mens gebeurd?’ / Stephanie de Voogd.

Anja Meulenbelt weblog – Mijn Joke Smit- lezing

 

1987 Marijke Harberts, Afscheid van Joke Smit; Van Gennep, Amsterdam (1987)

Recensie door Angelina de Beer: Marijke Harbert was een vriendin van Joke Smit; zij kenden elkaar via de feministische beweging. In ’Afscheid van Joke Smit’ beschrijft zij op integere wijze het laatste levensjaar van Joke Smit, die in 1982 stierf. Het is een eerlijk, ontroerend en goed geschreven boek. Harberts beschrijft zowel haar eigen ervaringen en reacties in deze periode en haar verdriet over het sterven van een dierbare vriendin, als de strijdbaarheid en opstandigheid, de werklust en moed, maar ook de bitterheid en de lichamelijke aftakeling van Joke Smit. Iedereen die Joke Smit bewonderde of een warm hart toedroeg, maar ook mensen die ernstig ziek zijn of van wie een dierbaar iemand ongeneeslijk ziek is, zouden het boek moeten lezen.